|
Herken jij jezelf aan het plaatje hieronder? Dat je hoofd zó vol zit met gedachten, ideeën, taakjes, boodschappen en 'breinscheetjes' dat je er zelf helemaal tureluurs van wordt? En dat je niet meer kunt onderscheiden waar het (jou) om gaat?  Dat zit zo: ons 'werkgeheugen' kan maar voor korte tijd een beperkt aantal 'stukjes' informatie vasthouden. Ooit is daarbij het cijfer 7 genoemd, maar het ligt waarschijnlijk lager... Als we dus meerdere zaken 'in beeld' willen houden, in ons hoofd, dan gaan we die informatie steeds opnieuw naar boven halen. Alsof we met die informatiestukjes aan het jongleren zijn!
Da's niet heel effectief als je bijvoorbeeld wilt kunnen bedenken waar het JOU om gaat, op dit moment. Of als je een idee dat je hebt verder wilt ontwikkelen (en niet de volgende dag alles opnieuw wilt moeten uitvogelen). En daar komt visueel werken bij om de hoek kijken! Want hoe goed jij ook een plaatje in je hoofd kunt maken van wat je NU bezighoudt, jouw brein zal nog steeds heen en weer moeten springen om alles in de lucht te houden. Wat kun je dan doen? Een vel papier pakken. Het liefst blanco, zonder lijntjes. Een stift. En in plaats van dat je alles probeert op te schijven, onder elkaar (zoals je misschien wel gewend bent), doe je het anders. Zet wat je te binnen schiet op papier. Met kernwoorden. Of symbolen, met een korte zin er bij. Of met kleuren, verschillende lettergroottes. Begin in het midden, zodat je alle kanten kunt uitwaaieren. En geef jezelf toestemming om het precies zo te doen als het uit je pen komt. Er is geen goed of fout, want je doet het voor jezelf. Wat er dan gebeurt: er komt rust in je hoofd. Je kunt ZIEN wat er in je hoofd zit (en je hoeft het dus niet meer te onthouden. Daar is dat papier weer heel handig voor, zodat je er op terug kunt kijken). En je komt op nieuwe inzichten, maakt makkelijker keuzes en je weet weer waar het je NU om gaat. Simpel en effectief. Dat is de grote shift die je met een stift kunt maken....
0 Comments
Ik wil je graag even uitleggen waarom tekenen zo handig is in je werk- handiger dan alleen woorden.
Ons brein verwerkt een woord namelijk als een plaatje, niet als allemaal losse letters. En als we een lap tekst lezen, dan verdelen we die woordbeelden in kleine blokjes. Daarna pas zetten we ieder blokje om naar een betekenis. Dat is veel werk, want dan heb je nog niet kunnen filteren wat belangrijk is: je scant immers de hele tekst, en pas daarna 'weet' je wat belangrijk is. Soms dan, he... Want hoe vaak lees jij niet een stuk tekst terug omdat je gedachten zijn afgedwaald tijdens het lezen? Tekenen kan daar bij helpen, om de belangrijke dingen direct aan te bieden. Als je van de belangrijkste punten van een verhaal - de kern! - een eenvoudig maar betekenisvol plaatje aanbiedt aan jouw hersenen (of aan die van anderen, bijvoorbeeld bij een presentatie of in een training) dan help je om het belangrijke te ZIEN, maar ook om dat makkelijk op te slaan. Ons brein is namelijk dol op plaatjes: het is de taal van ons brein! Zo'n beeld kan niet zonder context, geef daarom altijd de tekst die bij dat plaatje hoort. Bijvoorbeeld door het er bij te vertellen of het er met een paar kernwoorden bij te schrijven. Dan komt jouw punt duidelijk over. Simpele, krachtige tekeningen maken dat jouw verhaal beter begrepen én onthouden wordt, waardoor je sneller vertrouwen wint. En eenvoudige, betekenisvolle plaatjes maken, dat kun jij ook leren! Betekenisvolle plaatjes maken: daar geef ik op donderdag avond 13 mei een webinar over. Hier lees je er meer over en kun je je aanmelden >> Misschien ben je net als ik een fanatieke verzamelaar van stiften, pennen en markers. Of ben je steeds op zoek naar wat andere geweldige tekenaars gebruiken om van die fan-tas-tische tekeningen te maken. Wellicht denk je dat je pas kunt beginnen met je ideeën uit te schetsen als je de perfecte pen hebt gevonden… Of was je reactie ‘hoezo, want ik teken nooit mijn ideeën uit!?’. Wat je vraag ook was: het antwoord is één. Je hebt maar één stift nodig om je ideeën (of je plannen, je project, je zorgen) uit te tekenen. Lucht dat even op? Lees dan nog verder voor wat kanttekeningen (pun intended!). Één stift is 100% beter dan géén Waarom het antwoord op deze vraag ‘één’ is? Omdat dat de meeste mensen GEEN stift gebruiken. De een typt alles uit in een Word-document - en kan vervolgens nog steeds geen hoofd- van bijzaken onderscheiden. De ander probeert het allemaal nog in z’n hoofd uit te denken - en komt er achter dat ie steeds maar in rondjes door blijft malen (je kortetermijngeheugen kan namelijk slechts een stuk of 5 zaken ‘vasthouden’). De volgende wil best tekenen, maar weet niet waar te beginnen - en tekent daarom maar niks. Door géén stift te gebruiken loop je heel wat mis.... Wat lost één stift dan op?
Je creativiteit gedijt bij kaders. En als één van die kaders het gebruik van één stift is: dan dóe je het daarmee. En ga je andere manieren vinden om andere soorten lijnen te krijgen. Gaat eerder spelen met de grootte van je tekst, je elementen, je kaders en pijlen. Voor je weet wordt die éne stift je lievelingsPowertool, en vragen anderen aan jou welke stift jíj gebruikt. En jij wéét dan, dat het niet uitmaakt - en (en nog steeds mag je nog andere stiften uitproberen!) Maar hoe helpt die ene stift dan om mijn beste ideeën uit te tekenen? Hoe ontstaat bij jou een idee? Bij mij is dat meestal onder de douche. Of onder het wandelen, of als ik aan het strijken ben. Als mijn gedachten alle kanten op mogen waaieren, dan is er ruimte voor nieuwe connecties. Verbindingen die er eerst niet waren, worden zo gelegd. Maar als ik die invallen niet vastleg, dan verdwijnen ze weer net zo hard van mijn innerlijke radar. En daar komt die stift om de hoek kijken. Met die ene stift, en een simpel vel papier, kan ik die geweldige gedachte in het midden van dat papier vastleggen. Meestal in woord, maar vaak teken ik er nog iets bij. Eromheen teken en schrijf ik wat me verder te binnen schiet. Kris-kras door elkaar, in eerste instantie. De ene gedachte, zin, tekening is weer een springplank voor de volgende. Die ik ook weer zo vastleg, precies zoals het me invalt. En als de stroom aan gedachten, invallen, nieuwe ideeën stilvalt, doe ik een stap naar achteren en bekijk het geheel. Negen van de tien keer zie ik weer een nieuwe verbinding, of schiet me alsnog iets te binnen. Altijd is het resultaat méér dan dat ik in eerste instantie in mijn hoofd kon bevatten. En dat maakt dat het niet zomaar een idee is, maar een veel beter, rijker en doordachter idee… PS. Weten hoe je schrijven en schetsen kunt combineren, op een praktische manier? Check dan SchrijfSchetsen >>
Evalueren kan een stuk leuker. Inspirerender. Effectiever. En visueler ;-). Omdat je dan je hersens in een andere stand zet én als resultaat een fijn overzicht hebt van je conclusies. Ja, dat kan met schrijven ook, maar doorgaans heb je dan een lap tekst waar je het één niet van het ander kunt onderscheiden. Hieronder neem ik je mee in mijn aanpak om een visual template te maken voor een (jaar)evaluatie, en hoe ik dat daarna met SchrijfSchetsen invul. Pak er gerust een stapel geeltjes, een fijne stift en wat blanco A3 (of A4) papier bij!
En waarom geeltjes? Omdat de losse elementen me helpen om los te komen van een volgorde, ik kan dingen weggooien, aanvullen, anders ordenen. En die ruimtelijke en flexibele manier van werken helpt mij enorm om de flow er in te houden en het allemaal van een afstandje te kunnen bekijken. Schaven en schuiven - voor de juiste volgorde Als ik alles heb opgeschreven, en gekozen heb bij welke onderwerpen ik stil wil staan, dan ga ik schuiven. Er moet namelijk ook een logische volgorde in zitten. Van links naar rechts, want dat is mijn leesrichting. En omdat ik van nu naar straks wil werken, begin ik met het NU en links daarvan zet ik wat bij STRAKS hoort. Dan komt de volgende stap: schetsen. Op de iPad. Hoe kom ik uit? Waar zet ik alles? Hoe combineer ik woord met beeld? Omdat ik al heb bedacht dat ik in de evaluatieoefening éérst ga schrijven en daarna ga tekenen, weet ik dat ik niet héél veel lege ruimte rond de thema's/vragen hoef te laten. Genoeg om wat woorden bij te schrijven, meer is niet nodig. Hieronder zie je het eindresultaat. Als je er de PDF van wilt downloaden, dan kan dat hier.  Invullen met SchrijfSchetsen
Dan komt het invulgedeelte, en dat doe ik al schrijfschetsend. Voor ieder thema ga ik even zitten. Ik schrijf over ieder onderwerp tussen de 5 en 10 minuten lang, aan één stuk door. Op een blanco vel - ik kan niet zo goed tegen het dwingende en rechtlijnige van lijntjes... Ik lees terug wat ik heb geschreven, en haal er uit wat ik over wil brengen op mijn template. Als ik alle thema's heb doorlopen, geschreven en geselecteerd, heb ik daarna een fijn overzicht van mijn jaarevaluatie. Eentje die ik letterlijk 'in het zicht' kan houden. Iets voor jou? Laat me in de reacties weten hoe jij je jaar evalueert, en of je daar een eigen manier of template bij gebruikt. Vandaag liep ik vast in mijn gedachten. Ik kreeg het gewoonweg niet 'uitgedacht': alles wat ik graag wilde uitwerken, en wat er in me opkwam daarover buitelde over elkaar heen en ondertussen tetterde een stem in mijn hoofd dat 'het wel GOED moest worden'. Inmiddels weet ik dat ik het anders moet aanpakken. Als mijn denken de overhand krijgt, en ik daardoor als verstijfd op m'n bureaustoeltje zit en geen millimeter verder kom, dan grijp ik naar wat ik SchrijfSchetsen noem: een combinatie van schrijven en van schetsen (of tekenen, of doe-maar-watten) die me altijd weer in beweging brengt en nieuwe inzichten geeft.
 'Even fijn gespeeld in mijn 'Messy Journal'. Vijf minuten ge-doe-maar-wat. Spelen en reageren op wat er op de pagina is. Het hoeft niet mooi, het hoeft niet bijzonder, het hoeft helemaal niks te worden. Het hoeft alleen maar te dienen als uitlaatklep, als plek om te kunnen dumpen, om het hoofd leeg te maken, te ontspannen, te ZIJN. Ook dit is dus SchrijfSchetsen. Ergens komt het vandaan, het ontspruit, en het heeft betekenis. Of niet. Als je die gaat zoeken, dan kom je er. Want waarom kies ik voor de pagina met de tekst 'Plezier maakt vrij'? Er staan alleen wat zwarte lijnen op en daar ga ik verder op door. Met stiften, kleur, inkt. Alles door elkaar. Blijkbaar heb ik behoefte om mezelf vrij te maken, om via het plezier los te komen van wat mijn hoofd en de kritische aap op mijn schouder er van vindt. Vrij=fijn. Dan kan alles. Dan mag alles. Dan hoeft er nergens aan te voldoen. Dan ontstaat er iets nieuws en borrelt de creativiteit omhoog. Zonder van tevoren de handrem te hebben aangetrokken. Dit doe ik voor mezelf, puur voor mezelf. De enige reden om het te delen is dat anderen misschien het vonkje van nieuwsgierigheid ook voelen en daar zelf gehoor aan willen geven, het willen voeden. Want dat vuur, ja, dat mag ongebreideld branden, je verwarmen en van binnen uit laten oplichten. Als een paar minuten klooien dat allemaal teweeg kan brengen, waarom zou je het dan niet doen? En dat is het effect van SchrijfSchetsen. Instant opluchting. Iets buiten mezelf brengen wat ik eerst nog niet helemaal zag. Ik kan weer verder...
Meer weten over SchrijfSchetsen? Of de workshop volgen? >> Tijd maken voor de dingen die je belangrijk vindt? Als je bent zoals ik, dank wéét je dat het belangrijk is, maar het écht doén... Toen ik de titel van het boek 'Make Time - How to focus on what matters every day' las, was ik skeptisch. Maar afgelopen vakantie bedacht ik dat ik nou eens écht werk (tijd!) moet maken voor de dingen die ik belangrijk vind, dus herlas ik het nog maar eens. En het is simpel (hou ik van!), met een fijn werk/denksysteem voor als je voor je gevoel chronisch tijd te kort komt. Perfect voor mij.  Waar het NIET om gaat: méér gedaan krijgen in minder tijd. Of om zo productief/efficiënt mogelijk te zijn. Het gaat WEL om tijd maken voor dat wat je belangrijk vindt. Fijn! Want laat ik eerlijk zijn, ik wéét wat belangrijk is (goed voor mezelf zorgen!) maar ik laat altijd van alles voor gaan... Meestal werk, opdrachtgevers, gezin...
In 'Make Time' wordt een systeem uitgelegd dat uit 4 stappen bestaat. Stap 1. Kies een HIGHLIGHT. Liefst in de avond (voor de volgende dag) of vroeg in de ochtend. Kies een activiteit/doel dat haalbaar is in ca 60-90 minuten, en laat je daarbij leiden door wat er op dit moment belangrijk/urgent is, iets wat je enorm zou opluchten als het gedaan is, of iets waar je veel plezier aan beleeft. Als je die Highlight hebt bereikt, heb je een succesvolle dag! Stap 2. Zorg voor LASER focus. Als je aan je Highlight werk, doe dat dan zo afleidingsvrij mogelijk. Schep de omstandigheden die je daar bij helpen. Kies een tijdstip wat je fijn vindt, een prettige/behulpzame omgeving, en sluit je af voor afleiding. Stap 3. ENERGIZE. Je kunt max 4 uur per dag gefocust, diep werk doen op een dag (ik wíst wel dat een vierurige werkdag ideaal is!). En tegelijk moet je er voor zorgen dat je je lijf optimaal voorziet van energie, zodat je hoofd aan de slag kan. Beweeg, eet goed, drink voldoende, besteed aandacht aan je slaap... Stap 4. REFLECT. Ofwel, kijk terug. Hoe heb je het vandaag aangepakt? Wat werkte wel/niet? En hoe ga je het morgen doen? Vijf minuten schrijven aan het eind van je (werk)dag - meer is er niet nodig. Vier stappen, die ik iedere dag herhaal. En fijn, omdat ik - naast allerlei dingen die ik 'moet' doen en die me overspoelen - nu bewust kies wat ik belangrijk vind als Highlight van de dag. Dat mag dus ook een kwartier 'doe-maar-watten' zijn. Of een half uur lezen. Of 10 minuten tekenen. De dingen die er anders bij inschieten, omdat ik 'werk'dingen vóór laat gaan, terwijl het zo belangrijk is om goed voor mezelf te zorgen. Iets voor jou? Hoe zorg jij dat je tijd maakt voor jezelf en de dingen die jij belangrijk vindt? Creativiteit, ontspanning, experimenteren, spelen... Het houdt me al heel lang bezig. Tegelijk vind ik het rete-moeilijk om mezelf toe te staan de ruimte daarvoor te nemen. Want hé, die lijst met dingen-die-gedaan-moeten-worden en klusjes-die-nu-moeten-gebeuren voelt veel dringender en belangrijker dan een beetje spelen. De dingen goed willen doen en anderen plezieren zit nou eenmaal in de aard van dit beestje. Maar die ellenlange en bodemloze lijst is wel onbegonnen werk. Vooral als ik niet eerst heb gezorgd voor mijn energie, mezelf heb geïnspireerd en mijn creativititeitsspier een workout heb gegeven.... En daar heb ik creativiTIJD voor nodig. Jij ook?  Het gaat niet vanzelf (blijkbaar) Ik kwam vandaag nog een Facebook post tegen die ik vier jaar geleden schreef. Over wat ik bedacht om mezelf uit te nodigen om te blijven maken, ontdekken, klooien. Want het gaat - blijkbaar - niet vanzelf. Toen ook al niet. Wat ik schreef: “De afgelopen tijd wat (teken)dingen voor mezelf bedacht. Een soort 'note-to-self': • Een visual journal bijhouden in de Midori*. Geen getwijfel meer over waar ik dat ga doen. Ideeën, krabbels, experimenten en inzichten op één plek. • De (werk) dag beginnen met geklooi en gefröbel. Het hoeft niets te zijn, niets te worden, nergens op te lijken. Ik leer er iedere keer weer iets nieuws van én het geeft een boel (creatie)energie. • Leren van anderen door een Spark File bij te houden van mooie dingen die mij inspireren. • En klooien. Veel meer aanrommelen en klooien (of had ik dat al gezegd?)...” Maar speeltijd maakt wel een enorm verschil... Waarom blijf ik maar zo op dat klooien hameren? Nou, omdat ik vier jaar later en vele ups en downs rijker echt wel heb gemerkt wat het verschil is. Het verschil tussen mijn energie en creatiekracht als ik mezelf de tijd heb gegeven om te spelen, en wat er gebeurt als ik daar de tijd NIET voor neem omdat ik me maar blijf focussen op het afwerken van het vinklijstje. Een patroon waar ik keer op keer inschiet en wat ik alleen doorbreek door stil te staan en tijd te nemen. Tijd die ik niet lijk te hebben als ik me blijf vastbijten in de gedachte 'als ik dit heb gedaan, dan heb ik tijd om...' Herkenbaar? Misschien wel, want er zijn boekenkasten vol geschreven met zelfhulpgidsen over persoonlijke effectiviteit, plannen, tijd maken voor wat belangrijk is.... Ik weet het, want ik heb een groot deel van die boeken gelezen. Toen ik laatst weer het boek van Tony Crabbe er bij pakte (Nooit meer te druk), las ik dat we het makkelijker vinden om ons maar blijven vast te bijten en door te gaan, in plaats van pas op de plaats te maken en (nieuwe) keuzes te maken. Keuzes waarvan we echt wel wéten dat ze beter zijn... Er is geen speelruimte als we blijven hangen in lijstjes afwerken Dus. Het is makkelijker om druk te blijven doen en leeg te lopen en op den duur vooral dingen doen die niet eens meer zo belangrijk zijn, dan te kiezen voor spelen en klooien en zo ruimte in je hoofd en lijf te krijgen om wél te kiezen voor het werk waar we het verschil mee maken of waar we blij van worden. Flinke zin. Ik weet het. Bottom line: kiezen voor spelen is dubbel lastig als we het druk hebben. Maar spelen is van levensbelang! Want hoe komen we anders op ideeën? Hoe nodigen we anders onszelf uit om uit het doosje te denken? Hoe kunnen we zorgen voor plezier vóórdat we aan het werk gaan, in plaats onszelf pas plezier te gunnen als we het 'verdiend' hebben? Ik spreek voor mezelf he... Wat je kunt doen? Kiezen voor plezier. Spelen, plezier, klooien... Je mag er je eigen draai aan geven. Voor iedereen is dat wat anders en je weet zelf het beste wat voor jou voelt als spelen, wanneer jij plezier ervaart. En hoe lang je daarvoor uittrekt kan ook iedere keer anders zijn. Soms heb ik niet zoveel tijd en ga ik alleen maar 5 minuten doe-maar-watten. Andere keren heb ik een ochtend zonder afspraken en kan ik mezelf een uur verliezen in schrijven, of tekenen. Je hoeft alleen de keuze te maken het belangrijk genoeg te vinden om iedere dag wat tijd te nemen. Net als voor tandenpoetsen, je mail te checken of de hond uitlaten. Heb je de keuze gemaakt? Mooi. Daar begint het mee. Tijd voor de volgende stap. Mij helpt het om te bedenken wat ik dan zou willen of kunnen doen. Ik bedenk wanneer ik het zou kunnen doen (ik doe het 's ochtends voordat ik me verlies in werk, anders komt het er écht niet van). En ik maak het mezelf zo makkelijk mogelijk. Ik leg het de avond van tevoren klaar, dan kan ik er niet meer omheen. Ik bedenk mini-opdrachtjes, zodat ik niet het excuus opwerp dat ik er geen tijd voor heb. Want ik wéét dat ik dat doe. Na afloop sta ik er even bij stil (meestal maar een paar seconden): wat was fijn, hoe voel ik me nu? Als het niet fijn was, of ik me er niet lekker door voel: hoe komt dat dan en wat kan ik morgen anders doen om het wél fijn te laten zijn? Wat helpt jou? Maak bijvoorbeeld een stapel kaartjes met verschillende opties en trek er één van. Of maak er een X-dagen project van. Iedere ochtend 5 minuten dansen. Of 10 minuten aan een stripverhaal werken. Doodelen. Uit het raam staren en figuurtjes in wolken zien. Piano spelen. Tekenen (hier heb je een zesdaagse ontdekkingstocht om dat op te starten). Wat ook maar werkt voor jou. Hieronder vind je een toestemmingsformulier voor jezelf, als je dat helpt. Probeer het eens. Je creatieve geest zal je er dankbaar voor zijn. En anderen misschien ook.  Ga je het doen? Laat het me weten hieronder!
*Midori = Travelers Notebook: een leren omslag met verschillende notitie/schetsboeken die je naar wens er in en uit kunt halen. Perfect voor verslaafden aan schets- en schrijfboekjes. Hoewel ik nog steeds blijf zoeken naar hét ultieme alles-in-één-teken-en-schrijfboek. Heb je een tip? Ik hou van miniprojectjes. Vooral van projecten die met een minimum aan materiaal, tijd en inspanning een groots effect kunnen hebben. In de loop van de afgelopen jaren heb ik een paar keer een miniboekje gemaakt, dat ik vulde met waar ik op dat moment dan ook maar zin in had. Geïnspireerd door 'zines' en de eenvoud en beperking van een handzaam formaat en een behapbaar aantal bladzijdes. Daar houden onze hersens van, van afgeronde dingen. Vooral die van mij (en ik zal vast niet de enige zijn, toch?). Vandaag bedacht ik dat ik er mijn CreativiTIJDsproject van kon maken, en meteen met jou delen: hoe je een miniboekje kunt maken uit één vel papier. Om in kliederen, te klooien, te tekenen, te schrijven, of misschien wel alles tegelijk. Zo'n miniboekje maakt mijn dagelijkse creativiTIJD aantrekkelijk om te doen, en ik heb snel een 'boekje vol'. Een fluitje van een cent. Pak een vel papier en een schaar, download de PFD en volg deze stappen om je eigen miniboekje te maken. Stap 1 - Vouw het vel papier in de lengte en in de breedte doormidden. Vouw weer terug. Stap 2 - Vouw de buitenkanten naar het midden toe, en vouw weer terug. Je hebt nu een vel papier in 8 gelijke delen 'gevouwen' Stap 3 - Knip of snij het vel papier langs de middenlijn in zoals aangegeven op de PDF Stap 4 - Je hebt nu een vel papier met een inkeping in het midden. Vouw het vel in de lengte doormidden en druk vanuit de buitenzijdes naar binnen Stap 5 - Vouw nu dubbel tot een boekje. Tadaaa! De PDF met de handleiding kun je ook als een boekje vouwen, dan heb je een goed voorbeeld (en extra geoefend).  En nu? Nu kun je dat boekje vullen. Je hebt acht pagina's om op los te gaan! Vul het bijvoorbeeld met:
Bonustips Leuk project om samen met je huisgenoten, kind of collega's te doen. Allemaal hetzelfde thema of juist verschillend. Wat bedenken jullie allemaal? Vouw alvast een paar extra boekjes. Je kunt ook gekleurd papier, (dikker) tekenpapier, of een groter vel gebruiken. Heb je een voorraadje voor als je een nieuw thema hebt bedacht! Maak er ook een passende/verrassende omslag bij. Zo'n boekje kun je makkelijk bij je steken en 'on the go' tekenen en schrijven. Veel plezier!  Ruimte maken voor creativiteit.... Zo lang als ik het me kan herinneren ben ik op zoek naar dé manier om daar de ruimte, de rituelen, de tijd en plaats voor te maken. Ik ben namelijk altijd op zoek naar 'de manier om..' of met de vraag 'hoe kan ik...' te beantwoorden. Mijn brein doet dat automagisch, daar hoef ik niks voor te doen. Meestal is dat heel handig, en soms ook helemaal niet. Want er zijn meerdere wegen die naar Rome leiden, en één stappenplan volgen sluit de deuren naar allerlei andere mogelijkheden. En creativiteit floreert door mogelijkheden. Ik ging op zoek naar mogelijkheden, in plaats van een stappenplan of methode. Ik weet inmiddels wat werkt voor mij, welke opties ik allemaal open moet houden, waar ik gebruik van kan maken. Maar er is meer nodig om de mogelijkheden de benutten. Het moet belangrijk zijn. Ja. En dan niet het 'ik vind het heel belangrijk om te doen'-soort van belangrijkheid. Maar het belang dat dringend genoeg is om er actie op te ondernemen. Het moet een prioriteit zijn. Voor mij is het een prioriteit omdat die creativiteit heeft er voor gezorgd dat ik uitdagende tijden in mijn leven ben doorgekomen. Dat ik continu leer en nieuwe dingen ontdek, over mezelf en de wereld om me heen. Het element van creativiteit - oplossingen vinden voor problemen, of verbeterideeën, of gewoonweg plezier maken - zorgt dat ik plezier heb in mijn werk en in mijn leven. Het gaat alleen niet vanzelf, want creatiekracht komt uit een spier die getraind wil worden. Zodat ie bij uitdagende tijden sterk genoeg is om z'n werk te kunnen doen. Daarnaast moet ik er voor open staan. Dat betekent - voor mij - dat ik 'de mogelijkheid moet bieden'. Ruimte maken. Die ruimte is er niet als ik mijn dag van ochtend tot avond vol plan. Vol met taken, klusjes, telefoontjes, overleg, plus alles wat moet en hoort. Eten. Opruimen. Slapen. De was doen. Boodschappen. Op de automatische piloot als een vinkjesmachine door mijn dag ploeter. Ik hoop vaak dat als ik alles gedaan heb wat gedaan moet worden, dat ik dán rustig kan gaan zitten en tijd aan mezelf en mijn creativiteit geven. Werkt dat? Nee.  Ruimte moet ik máken. Ruimte in de tijd, en ruimte in mijn hoofd. Met mezelf afspreken dat ik in die ruimte vrij ben om te doen en laten wat zich aandient. Een impuls volgen, zin krijgen om te creëren en daar op kunnen inspelen. Wat ik daar voor nodig heb is bewustzijn, een moment in mijn dag - de vroege ochtend werkt voor mij het fijnst, want dan is mijn hoofd nog niet op hol geslagen en heb ik er de rest van de dag het meest profijt van - en mezelf toestemming geven om die vrije ruimte te nemen om te doen wat goed voor mij is.
En misschien is dat ook de manier waarop dat voor jou werkt. Een moment of tijdsblok of plaats in je huis of in je agenda om die openheid te kunnen bieden aan creativiteit. Ik noem het al jaren CreativiTIJD. En ik heb nu een manier gevonden om die op zachte en flexibele wijze in mijn dag te weven. Toch een stappenplan? Nou ja, niet echt. Wel een aanpak die voor mij werkt. In de vroege ochtend neem ik Kairos-tijd. Dat is mijn benaming om tijd als ruimte te zien, om in een periode mezelf te kunnen en mogen wijden aan mijn eigen zuurstofmasker. Zelfzorg. CreativiTIJD hoort daar voor mij bij. Ik heb een stapel kaartjes gemaakt met dingen die ik fijn vind om in de vroege ochtend te doen. En daar kies ik er op gevoel een paar uit. Meestal zijn het dingen die maar een paar minuten de tijd kosten. Een kaars branden en een ademhalingsoefening doen. Een paar pagina's in een inspirerend boek lezen. Een handmassage. Een dagboekpagina schrijven, of tekenen. En een CreativiTIJDskaartje trekken (die ik zelf maak). Een kleine en behapbare opdracht waarvan ik kan kiezen hoe ik die invul, en die me helpt om mijn blik te verruimen, om op nieuwe ideeen te komen, om te genieten van een moment en dat plezier mijn dag in te nemen. De komende tijd deel ik mijn CreativiTIJDskaartjes met je. Voor als je ook een steuntje in de rug kunt gebruiken om je creativiteit de ruimte te geven. Je vindt ze in mijn stories op Instagram. En ik deel ze in mijn nieuwsbrief. Als je die wilt ontvangen, dan kun je er hier voor inschrijven. Waarom tekenen? Nou. Hierom. Zegt Ralph Ammer in zijn TEDxtalk 'How drawing helps you think'. Laten we - buiten het artistieke en 'mooie' tekenen - het vooral ook beschouwen als een tool die je helpt denken.  Die je intuïtie verscherpt.
Die je beter laat kijken naar de schoonheid om je heen en je opmerkzaamheid vergroot. Omdat als je iets na wilt tekenen, je écht moet kijken, in plaats van tekenen wat je denkt te wéten. Dan gaat de schoonheid in de wereld om je heen je opvallen, en ga je diezelfde wereld om je heen heel anders bekijken. Een tool die je helpt je gedachten uit te drukken, met een eeuwenoude en eenvoudige visuele taal, waardoor je dat wat in je hoofd zit kunt vertalen naar beeld. Waardoor je met behulp van compositie, kleur, lijnen en vormen iets aan jezelf en anderen duidelijk kan maken. Die je creatiever en innovatiever maakt, omdat je dingen in je hoofd kunt combineren en laten zien. Die je helpt om datgene uit te drukken wat jij écht bedoelt. En die vooral niet mooi hoeft te zijn. Vooral dat. |
